چه بشکوه هست و زیبا ای وطن این نام ایرانت

چه بشکوه هست و زیبا ای وطن این نام ایرانت

نباشد کم ز گیلانت  نمکزار کویرانت

همه جای تو ای ایران  به چشم  دل بُود  یک سان

همان  انس با کویرت را  چو  دارم  با شمیرانت

همه  مرز تو از جیحون و تا دجله ، فرات ، کارون

نموده غسل ها  درخون  ز خون  سربدارانت

به هرگوشه  از این بیشه  که از نامت گرفت ریشه

کمینگاهی ست  پراندیشه  در آن خفته که شیرانت

بدان  ای دشمن  پر گو  حقیر و لاف زن ِ ترسو

بتازیم  بر تو از هر سو  بسازیم  زار و نالانت

تویی  ای خاک  ایرانم   سرشته  با دل و جانم

بخواهم  که  ز یزدانم   نبینم  تا که  ویرانت

بمان  ای کشور ایران  همیشه  نیک  و جاویدان

نگهدار تو هست  یزدان  همو خصم انیرانت

همه دم این سخن هرجا   بُود  ذکر  دل سینا

که گوید ای وطن  ایران بگردم من به قربانت

               17/5/91

 بیگی ( سینا ) لنگرودی