دامن کشان چون بوی گل رفتی کجا ازاین چمن

دامن کشان چون بوی گل  رفتی کجا ازاین چمن

آمد بهار از راه بیا  تا گل دمد دشت ودمن

رفتی و رفت با تو ببین  لبخند شادی از لبم

بازآ  که تا دست نسیم   باز آورد بویت به من

                 ******

هرجا که بود شاخه گلی  بی روی تو پژمرده شد

گردیده رخسار بهار  پاییزی و افسرده شد

بلبل که بوده نغمه خوان از عشق گل در گلستان

از زردی رخسار گل  دم بست  فرو آزرده شد

                   ******

گرچه تو رفتی از غمت  دلخسته ام نالان وزار

اما زتو پیش کسی  شکوه  نسازم من که یار

آیینه ی صبح است دلم  بی غش ز زنگار وغبار

هرگز نگردد  تا ابد رویش مکدر  یا  که  تار

                   ******

بازآ بیا از راه که من  هستم تو را چشم انتظار

بازآ چو گل بنشین دمی  تا بشکوفد باغ وبهار

بازآ  که تا بوسه دهد  برتو نسیم ِ  بی قرار

بازآ که تا از بوی تو صحرا بگردد لاله زار

                  9/4/96

بیگی ( سینا ) لنگرودی