آواز می دهد مرا از دور دست های خاطره

آواز می دهد مرا

از دور دست های خاطره

از آن سوی هوای مه آلوده ی خیال

جاری ست در من

در رگ جانم

خون گرم خیال او

و آوای دل نشین صدایش

طنین شعر مهربانی ست

در زلالی ترین واژگان عشق

« دوستت دارم  »

و

« می خواهمت »

وقتی که شوریده حال

وسر مست  دلدادگی

در گوشم نغمه خوان عشق می شد

ودر آغوشم عطر تنش را می پراکند 

بی او

اما

هنوز ، امروز

صدای پای خیالش

در کوچه باغ خاطرم

پر طنین مانده است

و دل نشین ترین آوازی ست

که دست نسیم عشق

عطر آن را

به هرسوی می پراکند

در هر نفس

  24/2/94

بیگی ( سینا ) لنگرودی