من از تبار عشقم ازنسل وامق عذرا

من از تبار عشقم  ازنسل وامق عذرا

دیوانه تر زمجنون عاشق ترم  زلیلا

در چاه ی عشق بیژن   مهر ِ منیژه هستم

از حسن  یوسف تن  همبستر زلیخا

در خواب ناز شیرین   فریاد بیستونم

بر بارگاه ی خسرو  فرهاد وار همه جا

چون باده درسبویم  ازعشق و مستی گویم

شیرین لبش بجویم   آن لعل مست مینا

دیوانگی این دل از حد گذشته چون که

باید که کرد زنجیر  مجنون بی نوا را

گفتم که دل ببازم  پنهان  زچشم اغیار

اما چه چاره سازم  گشتم زعشق چو رسوا

این آتش دل من  شد شعله ور چو از تن

هردم چو شمعی روشن  سوزد که جان سراپا

دل خسته  بی قرارم  تاب غمش ندارم

سرگشته چون غبارم  پیچان به دشت وصحرا

تفتیده  چون کویرم  ای  آسمان  دیده

کن رحمتی بباران  دامن بکن چو دریا

مارا چه باکی گرکه  زاهد حرام بداند

این دوستی و محبت  عشق میان ما را

از هرزه گردی دل  جزغم  نبوده حاصل

تا کی بگردی غافل  از عشق ومهر دریغا

عمری به جستجویم  مجنون روی اویم

بهتر که فاش بگویم   پرسم  کجایی لیلا ؟

از وقتی رفته ای تو  نالد زغم بگرید 

هردم زآتش دل و زسوز سینه سینا

              23/2/94

بیگی ( سینا ) لنگرودی