بعد مرگم گر گذر افتد تو را بر خاک من

بعد مرگم گر گذر افتد تو را بر خاک من

بینی خیزد ناله ها ازسینه ی صد چاک من

با تو گوید آن که خفته در دل این خاک سرد

بوده مجنونی که لیلایش وفا  با او نکرد

هرچه کردم من وفا ومهر ورزیدم به او

او ولی کامم نداد و ماند لبانم  بوسه جو

عاقبت او رفت و ترکم کرد دلم از غم فسرد

از غمش بر خاک سرد گور نالان  دل سپرد

این که می خیزد زخاکم  ناله های سوزناک

هست حکایت های دل ازسوزساز عشقی پاک

تا بگوید که هنوز مجنونم  و لیلایی یم

می تپد دل زیر خاک در سینه ی سینایی یم

                  18/2/96

بیگی ( سینا ) لنگرودی