کاش می شد فرصتی جست

کاش می شد

فرصتی جست

در کنارش خلوتی

تا که دورازچشم غمازوحسود

فارغ از تلخی نیش خارو خس

بی خیال پچ پچ و یا های و هوی

پشت  کرد بر ترس و بیم

از« گشت ارشاد » عسس

رفت با یار

تا به گلگشت

سوی صحرا

کوه و دشت

در میان باغ و کشت

پشت پرچین های آن ده

از خم پس کوچه باغ چون بهشت

عاشقانه نغمه خوان بود وگذشت

در کنار جوی آبی

یک نفس در سایه ی بیدی نشست

کرد زبان دل  نگاه را

پیش چشم مست یار

مست شد از چشم او

بی باده وجام و سبو

حرف دل را  پس که زد با یک نگاه

بی گفت و گو

کاش می شد

کاش می شد

تکیه می شد داد

بر دیوار ِپیر ِکاه گلی  ِکوچه باغ ِ آرزو

            14/1/92

بیگی ( سینا ) لنگرودی