ظلم یعنی آن که در ناحق کنی هردم شتاب

ظلم یعنی آن که در ناحق کنی هردم شتاب

تا بری از مردمان حق طلب طاقت و  تاب

نیست نیازی تا که در فهم ستم خوانی کتاب

لحظه ای بنگر بر این زنده بگوران  تراب

تاعیان بینی ستم را چون به روز تو  آفتاب

حاصل  فعل ستم  هردم  دهد ما را خطاب

تا بدانی چون شوند مشتی حرامی با نقاب

قافله سالار ما  و ما  دهیم  هردم رکاب

می شود بر گرده  ما پس سوار و چون  دواب

می کشیم اورا به هرسویی که خواهد آن جناب

ظلم چو ماند گر که بی پاسخ بگردد زود باب

داد چو خواهی  پاسخش باشد یقین سرب مذاب

در لوای این ستم پس جمله  دزدان شیخ وشاب

با نقاب دین به چهره در طلب بهر ثواب

دست به غارت می برند  بر مال مردم بی حساب

مصلحت چون دیده اند باشند  که مردم در عذاب

بی گمان چون می شویم از این  ستم خانه خراب

لاجرم باید که صاحب خانه گردد « گور خواب »

 این وطن ملک  مشاع ما  بود از مام  و باب

خانه ما هست وطن  ما صاحب  این خاک و آب

گر که خواهیم  خانه آبادان و مردم کامیاب

پس بباید کاوه ای گردیم  کنیم از خون خضاب

                 8/10/95

بیگی ( سینا ) لنگرودی