یک دمی هرگز ندیدم از کسی من همدمی

یک دمی هرگز ندیدم از کسی من همدمی

همدمی از کس نمی آید در این عالم دمی

سرد مهری بین که یکدم با دلم همراه  نشد

آن که می زد لاف ها از همدلی وهمدمی

وقتی داغم می نهد بر دل تغافل های یار

از که خواهم تا نهد بر زخم این دل مرهمی

سینه می سوزد مرا هر دم  زآه ی آتشین

ابر مهری کو ببارد  تا بر این آتش نمی

در حصار نای تا کی بشکنم بغض دلم

فاش بگویم عاشقم تا که بداند عالمی

عشق و مهر می بازم هردم با خیال یار خویش

پای سروی در چمن  با بوی یاس و مریمی

خاطری چون آینه دارم من از روشندلی

نیست  که زنگاری برآن چون خوب مردم بینمی

گرمی شمع شب افروز گردم از بهرکسان

تا که شاید خوش بگردانم دل هر کس کمی

همچو گل می خندم از لبخند شاد دیگران

شادمان گردم چو می بینم خوش ست گر آدمی

هرگزاین در خود نمی بینم که طاقت آورم

پای خصمی را ببینم گر خلید خار غمی

ما همه فرزند آدم زاده ی یک گوهریم

آدمیت از ازل بُد  گوهر هر آدمی

برمحبت کن بنا سینا اساس کار ها

که زانفاس محبت شد یکی عیسی دمی

                 23/4/94

بیگی (سینا ) لنگرودی