ازهمان دم که تورا دیده بدید دل طلبید

ازهمان دم که تورا دیده بدید دل طلبید 

دگرم  دل دمی جز با غم عشقت نتپید

دمی از یاد تو  فارغ  نتوانم  که شدن

گرچه عمرم بگذشت بی تو وصالم نرسید

هرگزم جز که به سودای وصال تو دمی

روزمن شب نشد و یا که به روز شب نکشید

بر در میکده ی  جام لبت  عمری  لبم

 معتکف گشته ولی جرعه ای زآن می نچشید

از نسیم نفست داده  شکوفه  گل باغ

عطر جانبخشی که آن از دم عیسی بدمید

سوزم از آتش غیرت که به تن پیرهنت

جای من بوسه دهد چون که برآن گوی سپید

تا نپنداری در این وادی به دورازتو خوشم

رفته در کوی غم عشق تو دل  خانه گزید

همچو فرهاد زغمت دل شده فریاد و ولی

یک کلام از لب شیرین تو پاسخ نشنید

بس کشم بار ملامت ز رقیبان غمت

تا شده  قامت و پشتم که چو ابروت خمید

شده سینا چو که مجنون غم لیلی عشق

گشته سر گشته به هرسوی که لیلی طلبید

               18/8/95

بیگی ( سینا ) لنگرودی